Yüce  Kitabımız  Kur'anda  Nuh  Sûresinin  17. ayetinde  "  Vallahu  enbetekum  minel  ardi  nebata "  ifadeleriyle  Allah’ın  yeryüzünde  topraktan  bir  bitki  olarak  bitirdiğini  söyleyerek  yarattığı  ve  aşama  aşama  geliştirerek  akıl,  vicdan  ve  irade  verdiği  ve  düşünme  yetisiyle  ünsiyet  kazandırdığı,  sosyal  bir  varlık  olan  insanoğlu,  kendini  bilmeye  başladığı  ilk  zamanlardan  itibaren  gökyüzünün  azametine  bakarak  merak  etmeye  başlamıştır. Uçsuz  bucaksız  gökyüzünü,  Güneş’i,  Ay’ı  ve  yıldızları  hep  izlemiş  ve  sorgulamıştır. İnsan  aklının  sınırlarını   zorlayan  bu  kadar  devasa  yapıya  sahip  olan  Kâinattaki  denge  ve  düzen  içerisindeki  hareketler,  tarih  boyunca  da  düşünürlerin  dikkatini  çekmiştir.  Buna  ilişkin  de  tarih  ve  çağlar  boyunca  birçok  fikir  ve  teori  ortaya  atılmıştır.

Evrenin  yaratılışı  ile  ilgili  ilk  önemli  teoriyi,  antik  çağlarda  M.Ö.4. yüzyılda  düşünce  sahasında ....

Çevremizde  gördüğümüz,  tanık  olduğumuz,  yaratılmış  bütün  cansız  ve  canlı  varlıklarda  olduğu  gibi,  insanlar  da  dünyaya  gelir,  değişik  mekânlarda,  bir  süre  değişik  yaş  ve  zaman  aralıklarında  yaşar,  Ali  İmran  Sûresinin  185. ayetinde  “  Her  benliği  olan  ( her  canlı  ) varlık,  ölümü  tadıcıdır .”  ifadeleriyle  ve  buna  benzer  şekilde  Enbiya  Sûresinin  34 - 35.  ayetlerinde  de   “  Biz  senden  önce  de  hiç  bir  beşer  için  sonsuzluk  tanımadık.  Her  kimliği  olan  varlık  ölümü  tadıcıdır. " ​ denildiği   gibi,  dünya  hayatına,  dünyadaki  varlıklarına  peygamberler  de  dahil  veda  ederler. Ölüm,  bu  dünya  yaşamında  nefes  alma,  görme,  işitme,  yeme,  içme,  beslenme  ve  çevre  ile  sürekli  bir  iletişim  halinde  olan  canlı  bedenin  bütün  fonksiyonlarının  sona  ermesi  ve  bütün  canlılar  için  kaçınılmaz  bir  gerçek  ve  biz  insanlar  için  de  istenmeyen  ürkütücü  bir  son....